مصمم بودم که طلبه کاملی باشم یک طلبه نمره 20 با همه‌ی لوازمش لذا سعی کرده بودم کاملا مواظب باشم به تمام رفتار و حرکات و حتی کلمات استادم توجه می کردم تا همه چیز را مو به مو در خودم پیاده کنم.

 

موقع راه رفتن آهسته و متین حرکت می کردم. قدم ها را کوچک بر می داشتم، کمتر به اطراف نگاه می کردم، موقع حرف زدن با صدایی آهسته و شمرده حرف می زدم و حتی سعی می کردم حروف را از مخرجش ادا کنم تا کاملا علمائی باشد. دیگر مثل بچه های محل «سام علیکم» نمی گفتم و حرکات جلف انجام نمی دادم، بلکه خیلی با ادب و سر به زیر می‌گفتم: «سلام علیکم و رحمة الله» ، «صبحکم الله بالخیر» ، «عافاکم الله»، ارادتمندیم، از ملاقات حضرت عالی محضوض شدیم و... .

آخر دیگر طلبه شده بودم باید حرف های کلاس بالای عالمانه می زدم، ولی مشکل جدی من با دوستان سابقم بود، اهل محل، فامیل، هم کلاسی ها و خلاصه هیچ کس مرا درک نمی کرد، دلم می خواست بفهمند که دیگر آن آدم سابق نیستم، حالا برای خودم یک طلبه حسابی شده بودم و کلی رفتار علمائی پیدا کرده بودم، تا چند سال دیگر هم عمامه می گذارم و می شوم یک «حجت الاسلام والمسلمین» تمام عیار.

بدتر از همه این که خود طلبه‌ها هم مرا دست می انداختند، اسم مرا «آقای صبحکم الله» گذاشته بودند، شاید هم از حسودی بود، حتی سلام کردن صحیح را بلد نبودند ، آن وقت به من ایراد می گرفتند.

ماجرا از آن جا شروع شد که یک روز وقتی با دوست هم بحثم از محله می‌گذشتیم ، یکی از بچه‌های محل برای مسخره کردنم از دوستم پرسید ببخشید : « صبحکم الله » یعنی چه؟ او هم جواب داد، یک چیزی تو مایه‌های « دمت گرم » و از آن به بعد هر وقت سلام می‌کردم، بچه‌ها با هم جواب می‌دادند« علیک سلام، دمت گرم »

دیگر خسته شده بودم به دوست هم بحثم گفتم: این مصیبت را تو برایم درست کردی خودت هم باید راه چاره‌اش را پیدا کنی.

گفت: راه چاره‌اش گم نشده که پیداش کنم.

گفتم: حالا چه کار کنم؟

گفت: بپرس چکار نکنم، تو آن قدر در سلام‌هایت و حرف زدن‌هایت ادا و اصول در می آوری که مسخره و مایه‌ی خنده‌ی همه شده‌ای، فکر می‌کنی با غلیظ گفتن سلام و از مخرج اداء کردن حروف و کلامت، عالم و دانشمند می‌شوی نه عزیزم. با علم و تقوا به جایی می‌توان رسید نه حرف‌های قلنبه

نمی‌دانم تو را در ابر دیدم یا کجا دیدم
به هر جایی که رو کردم فقط روی تو را دیدم
تو را در مثنوی، در نی، تو را در‌ های و هو، در هی
تو را در بند بند ناله‌های بی صدا دیدم
تو مانند ترنم، مثل گل، عین غزل بودی
تو را شکل توسل، مثل ندبه، چون دعا دیدم
دوباره لیلة القدر آمد و شوریدگی‌هایم
تب شعر و غزل گل کرد و شور نینوا دیدم
شب موییدن شب آمد و موییدن شاعر
شکستم در خودم از بس که باران بلا دیدم
صدایت کردم و آیینه‌ها تابید در چشمم
نگاهم را به دالان بهشتی تازه وا دیدم
نگاهم کردی و باران یک ریز غزل آمد
نگاهت کردم و رنگین کمانی از خدا دیدم
تو را در شمع‌ها، قندیل‌ها، در عود، در اسپند
دلم را پَرزنان در حلقه پروانه‌ها دیدم
تو را پیچیده در خون، در حریر ظهر عاشورا
تو را در واژه‌های سبز رنگ ربنا دیدم
تو را در آبشار وحی جبرائیل و میکائیل
تو را یک ظهر زخمی در زمین کربلا دیدم
تو را دیدم که می‌چرخید گردت خانه کعبه
خدا را در حرم گم کرده بودم، در شما دیدم
شبیه سایه تو کعبه دنبالت به راه افتاد
تو حج بودی، تو را هم مروه دیدم، هم صفا دیدم
شب تنهای عاشورا و اشباحی که گم گشتند
تو را در آن شب تاریک، «مصباح الهدی» دیدم
در اوج کبر و در اوج ریای شام ـ ‌ای کعبه ـ
تو را هم شانه و هم شان کوی کبریا دیدم
دمی که اسب‌ها بر پیکر تو تاخت آوردند
تو را‌ ای بی‌کفن، در کسوت آل عبا دیدم
دلیل مرتضی! شبه پیمبر! گریه زهرا(س)
تو را محکمترین تفسیر راز «انّما» دیدم
هجوم نیزه‌ها بود و قنوت مهربان تو
تو را در موج موج ربنا در «آتنا» دیدم
تو را دیدم که داری دست در دستان ابراهیم
تو را با داغ حیدر، کوچه کوچه، پا به پا دیدم
تو را هر روز با ‌اندوه ابراهیم، همسایه
تو را با حلق اسماعیل، هر شب همصدا دیدم
همان شب که سرت بر نیزه‌ها قرآن تلاوت کرد
تو را در دامن زهرا(س) و دوش مصطفی(ص) دیدم
تنور خولی و تنهایی خورشید در غربت
تو را در چاه حیدر همنوای مرتضی دیدم
سرت بر نیزه قرآن خواند و جبرائیل حیران ماند
و من از کربلا تا شام را غار حرا دیدم
به یحیی و سیاوش جلوه می‌بخشد گل خونت
تو را ‌ای صبح صادق با امام مجتبی(ع) دیدم
تو را دلتنگ در دلتنگی شامی غریبانه
تو را بی‌تاب در بی‌تابی طشت طلا دیدم
شکستم در قصیده، در غزل، ‌ای جان شور و شعر
تو را وقتی که در فریاد «ادرک یا اخا» دیدم
تمام راه را بر نیزه‌ها با پای سر رفتی
به غیرت پا به پای زینب کبری(س) تو را دیدم
دل و دست از پلیدی‌های این دنیا شبی شستم
که خونت را حنای دست مشتی بی حیا دیدم
چنان فواره زد خون تو تا منظومه‎ی شمسی
که از خورشید هم خون رشیدت را فرا دیدم
مصیبت ماند و حیرت ماند و غربت ماند و عشق تو
ولا را در بلا جستم، بلا را در ولا دیدم
تصور از تفکر ماند و خون تو تداوم یافت
تو را خون خدا، خون خدا، خون خدا دیدم

در زمان فعلی ـ چگونه می‌توان یک مراسم عروسی مطابق با موازین شرع اجرا کرد و مرتکب هیچ فعل غیرشرعی نشد؟

---

مخاطب این مطلب آقایان هستند. آنهایی که فکر می کنند چون بلد نیستند، تجربه ای ندارند یا مهم تر از همه، چون مرد هستند، نمی توانند ابراز علاقه کنند و همسر جوان و تازه عروس شان باید از رفتار او بفهمد که دوستش دارد!

---

 

 

اوایل نامزدی و ازدواج خیلی طبیعی است که شما برای نشان دادن محبت تان به همسر خود به مشکل بربخورید یا کمی سردرگم باشید. اما می دانید که هیچ دوره ای مهم تر از دوران نامزدی برای تثبیت عشق و علاقه تان نیست؟ همین زمان است که باید همسرتان را به زندگی پیش رویتان امیدوار کنید و به او قدرت تحمل مشکلات را بدهید.

قبل از هر چیز فراموش نکنید که شما و همسرتان یک خانواده هستید. یک خانواده کوچک دو نفره که روی خط شروع مسابقه ایستاده اند و باید با هم حرکت کنند. نقاط ضعف و قوت شما مکمل یکدیگر می‌شود و همین‌هاست که شما را جذب یکدیگر خواهد کرد. شما ازدواج نکرده اید که با یک آدم کامل رابطه برقرار کنید. بلکه باید در کنار هم به تکامل برسید.

 

پس کاملا طبیعی است که بین یک زوج صفت‌های شخصیتی وجود داشته باشد که همخوانی ندارند و در افکار و عقایدشان اختلاف‌نظر وجود داشته باشد. عشق و ابراز علاقه نیروی محرکی است که می تواند شما دو نفر را با همه تفاوت هایی که دارید به سازندگی وادارد.

 

نکاتی برای افزایش عشق و علاقه

1-از همین حالا که در شروع زندگی مشترک هستید، هدفی را انتخاب کنید و به آن پای‌بند باشید. یکی از این اهداف می‌تواند استقلال مالی باشد. هدف دیگر، ادامه تحصیل شما بعد از ثبات نسبی زندگی تان خواهد بود. چندی بعدممکن است این هدف به تربیت یک فرزند خوب تغییر کند. مهم این است که در هر مرحله از زندگی هدفی داشته باشید که با هم روی آن کار کنید. این هدف امروز برگزاری یک مراسم آبرومند عروسی است، فردا حفظ اقتصاد خانواده و در آینده داشتن فرزندان خوب و...

 

 

2-هر کاری که برای پیشرفت کار همسرتان از دست شما برمی‌آید به او ارائه دهید. محبت فقط کلامی نیست. خانم ها به جز هدیه گرفتن و محبت شنیدن، دوست دارند در عمل ببینند که به آنها علاقمندید و برای پیشرفت و خوشبختی شان تلاش می کنید.

 

3-شوخ طبع باشید. زنانی که همسران جدی و عبوس دارند، خیلی وقت ها فکر می کنند همسرشان به آنها علاقمند نیست و از مصاحبت به آنها لذت نمی برد. پس در خود حس خوش‌خلقی و شوخ‌طبعی ایجاد کنید.

4-کسی انتظار ندارد کار شما و همسرتان هرگز به اختلاف کشیده نشود. به هر حال دعوا هم نمک زندگی است اما چرا شکایت‌ها و گله‌های مهم خود را «به آرامی» مورد بحث قرار ندهید؟ بدون داد و بیداد هم می توان مشکلات را حل کرد و با عشق پیش رفت.

5-قدردان باشید. یک تشکر ساده می تواند همسر شما را بی نهایت دلبسته کند. این که همسرتان بداند شما برای صرفه جویی های او، مهربانی هایش، رفتار خوبی که با خانواده تان دارد و همه چیز او قدردان هستید، می تواند زندگی تان را لطف و تازگی بدهد.

 

6-وقت‌شناس باشید و هر مطلب را در وقت خودش بیان کنید. گاهی اوقات بابت مساله‌ای که ناراحت هستید و سطح هیجان شما بالاست اگر در این زمان مساله را باز کنید، کار به دعوا ختم می‌شود و این یعنی وقت‌شناس نبودن!

7-بردبار و صبور باشید. هر گاه بخواهید به تنهایی قدم بردارید، می‌توانید هر جا که دوست داشتید قدم بگذارید ولی هنگامی که با یک نفر دیگر هستید قدم‌های شما باید با او هماهنگ باشد. مثلا شما اگر قرار است سفر بروید، به همسر خود احترام بگذارید و سفرتان را به جای مجردی، دو نفری کنید. چون بعد از عقد، شما در واقع یک خانواده هستید و این خانواده نباید پراکنده باشد.

8-آقایان اشتباهات خود را به سختی می‌پذیرند.اگر می‌خواهید رابطه‌ای سالم داشته باشید اشتباه خود را قبول کنید. وقتی کار خطایی انجام می‌دهید، آن را بپذیرید. به راحتی از آن نگذرید که انگار مشکل خاصی نبوده است و بهانه هم نیاورید.

9-مراقب سلامتی همسرتان باشید.

10-و از همه مهم تر، به او بگویید دوستت دارم. غرور نداشته باشید و فکر نکنید محبت را باید برای وقتی بگذارید که زیر یک سقف می روید. بذر محبت را امروز بکارید تا فردا درو کنید

اشتباهات بزرگ در برگزاری عروسی

 

---

---

 

برخی از این اشتباهات کوچک و قابل چشم پوشی هستند اما بعضی از اشتباهات غیر قابل گذشت هستند و می توانند عروسی را به کابوس تبدیل کنند. در اینجا چندتا از مهم ترین اشتباهات بزرگ در برگزاری عروسی را ذکر می کنیم.

 

  

هدر دادن پول و ولخرجی

 امروزه دیگر تشریفات عروسی تبدیل به یک صنعت یا یک تجارت به تمام معنا شده است.

 وقتی اقدام به برنامه ریزی برای برگزاری عروسی خود می کنید، با تامین کنندگان و دست اندرکاران مختلفی مواجه می شوید: گل فروش ها، تالار ها و باغ های پذیرایی، گروه های موزیک و سرگرمی، موسسه های عکاسی و فیلم برداری مجالس و.... این تامین کنندگان ممکن است برای شما پیشنهادات خوبی داشته باشند اما در نظر داشته باشید که قبل از عقد قرارداد حتما مشورت کنید و مراقب باشید که پول خود را صرف چیزهای غیر ضروری و بی مصرف نکنید. برای اسکناس های خود ارزش قایل شوید و آن ها را صرف چیزهای بی ارزش و کم اهمیت نکنید.

 

 

 

فراموش کردن معنای بودجه

 

حالا که صحبت از خرج کردن شد، باید بدانید که علاوه بر جلوگیری کردن از مخارج غیر ضروری، می بایست مخارج ضروری را هم حساب شده انجام دهید. قبل از هرچیز باید از نقدینگی و بودجه خود خبر داشته باشید: پولی که در حساب خود دارید و پولی که قرار است از والدین خود بگیرید چقدر است؟ تا چقدر می توانید قرض بگیرید؟ تصور کنید قبل از انجام این محاسبات، درصد زیادی از پول خود را صرف خرید کت و شلوار یا مثلا لباس عروس کرده اید و ناگهان متوجه می شوید که از بودجه شما چیز زیادی باقی نمانده است در حالی که خیلی از خرید ها باقی مانده اند و اینجاست که مجبور می شوید زندگی خود را با باری از بدهی ها شروع کنید. برنامه ریزی بودجه نه تنها به برگزاری عروسی شما کمک می کند، بلکه تمرینی برای زندگی زناشویی شما نیز هست.

 

فراموش کردن واقعیت عروسی

عروسی یک رویداد تکرار نشدنی در زندگی شماست. مواظب باشید که غرق در مسایل اجرایی نشوید. منظورم این است که آنقدر خود را غرق کار و فعالیت کنید که واقعیت عروسی را فراموش کنید. سعی کنید برای تمام جوانب عروسی خود خصوصا آن قسمت هایی که برای شما خاطراتی ماندگار را درست می کنند خوب فکر کنید و انرژی بگذارید. سعی کنید برای خودتان خاطره ای به یادماندنی برجای بماند نه کوهی از خستگی و هزینه!

 

عدم بررسی وضعیت آب و هوا

در لابلای امور برنامه ریزی برای عروسی، ممکن است مسایلی از قلم بیفتد. اگر عروسی شما در باغ یا حیاط منزل و یا هر فضای باز دیگری برگزار می شود، حتما وضعیت آب و هوا در روز عروسی خود را از رسانه ها و وب سایت های معتبر چک کنید و برای مقابله با بارندگی و خراب شدن هوا تمهیدات لازم را در نظر بگیرید. مثلا محلی مسقف را برای نشستن مهمانان در شرایط بارندگی در نظر بگیرید و یا اقداماتی از این دست.

 

کم خوابی و خستگی در شب قبل از عروسی

شب قبل از عروسی زود بخوابید. حتی اگر کارهای نیمه کاره دارید، آنها را به دیگران بسپرید و خودتان زود به رختخواب بروید. در غیر این صورت خستگی و کمبود خواب، چشمان پف کرده و سردرد و ناراحتی معده در روز عروسی نصیب تان می شود و همین کافی است تا روز عروسی شما را به کابوس تبدیل کند. سعی کنید شب قبل از عروسی پرخوری نکنید و به موقع به رختخواب بروید.

 

کوتاهی کردن در پذیرایی

فراموش نکنید که شما در شب عروسی خود میزبان هستید و یک میزبان خوب مهمانان را در مرکز توجه خود قرار می دهد. مهمانان نسبت به رفتار و گفتار شما بعنوان یک میزبان توجه می کنند بنابراین سعی کنید به همه احترام بگذارید و نقش یک میزبان خوب را بازی کنید. مهمانان را زیاد در انتظار نگذارید. به خدمتکاران سفارش کنید که شام را دیر سرو نکنند تا از دهن نیفتد. هیچ چیز بد تر از یک شام سرد نیست. سیستم های گرمایش و سرمایش محل برگزاری مراسم عروسی را چک کنید و برای اقامت مهمانانی که از شهرستان و راه دور آمده اند فکر کنید.