مقام محمود، مقام شفاعت و قرب به معصوم است
مقام محمود، مقام شفاعت و قرب به معصوم است
مقام محمود بالاترین مقام انسانی، سنخیت با معصومین «علیه‌السلام» و در نهایت رسیدن به شفاعت ایشان است. رسیدن به این مقام، به میزان تقرب و همراهی انسان با معصوم «علیه‌السلام»، در حرکت از متن دنیا به سوی ابدیت بستگی دارد. عبارت «ان یجعلنی معکم فی الدنیا و الاخره» در زیارت عاشورا، خواسته یک انسان واقعی است که در طلب رسیدن به چنین مقامی می‌باشد. بنابراین همه ما موظفیم، نوع برنامه‌ریزی‌ها و روش زندگی مان را در جهت هماهنگ شدن با معصوم، بخصوص امام زمانمان تنظیم کنیم. زیرا بدون برقراری چنین رابطه نزدیکی با امام معصوم زمان خود و کسب رضایت ایشان، مورد شفاعت کسی قرار نمی‌گیریم. اوج لذت این شفاعت هنگامی است که در دنیا همنشینشان می‌شویم و با تشبه به آنها عاشقانه در آغوششان پناه می‌گیریم.
کسب مقام محمود در رحم دنیا
اگر در دعاها و مناجات‌ها درخواست رسیدن به عالی‌ترین مقام انسانی را برای ما تنظیم نموده‌اند، به یقین توفیق اجابت آن را نیز خواهند داد. دنیا با ماهیت رحمی خود امکان رسیدن به رشد و تعالی را برای انسان فراهم نموده است. از سوی دیگر میزان بهره‌مندی انسان از موهبت‌های آخرتی، به میزان بهره‌برداری او از این ماهیت دنیا و حرکت درست در مسیر ابدی‌اش بستگی دارد. بنابراین به راحتی می‌توان دریافت که باید در همین دنیا به مقام محمود رسید. اینکه چه مقدار به این مقام نزدیک شده‌ایم، به شرافت و قیمتی است که در دنیا برای خود قائلیم و به تناسب آن برای رسیدن به مقام محمود تلاش کرده و پیش رفته‌ایم. کسی که در دنیا سبک‌بار بوده و به دور از شهوات حسی، خیالی، وهمی و عقلی به این مقام نزدیکتر می‌شود، از دنیا برای قدرت گرفتن در حرکت به سمت آخرت و وسیله ای برای رسیدن به هدف خود بهره می‌برد. چنین انسانی مستقلا و از روی شهوت عقلی به دنبال کسب علم نیست، بلکه از تخصص‌هایش در جهت رسیدن به مقام محمود استفاده می‌کند. از این رو قرآن بسیار انسان را به سبقت گرفتن از یکدیگر در کسب خیرات تشویق نموده است.
آرزوی رسیدن به مقام محمود
نفس انسان به‌طور تصادفی چیزی را آرزو نمی‌کند. باید شرایطی فراهم شود تا در درون شخص تمنای انجام معصیت یا کار خیر ایجاد گردد. این تمایلات و رغبت‌ها معلول کارهای خوب و بدی است که قبلا انجام داده‌ایم.
آرزوی صادقانه رسیدن به مقام محمود، از توفیقات بلندی است که به قلب هر انسانی خطور نخواهد کرد. هرگز فراموش نکنید که عبارت «ان یبلغنی المقام محمود لکم عندالله» باید خواسته قلبی شما باشد. از حضرت صادقانه بخواهید در مقام ایشان باشید. برای رسیدن به این مرتبه باید در این دنیا تلاش کنید و همین‌جا به آن دست یابید. ائمه «علیه‌السلام» و قرآن نیز مسلمین را در رسیدن به این مقام تشویق کرده‌اند.
پله های نردبان مقام محمود
1- خودسازی، اولین و اساسی ترین پله
حضرت می‌فرمایند: «اشجع الناس من غلب هواه» شجاع ترین مردم کسی است که بر نفسش غلبه کند. خودسازی به این معناست که بخش انسانی ما با بخش طبیعی و حیوانی‌مان درگیر شده و با شکست پیاپی آن آرام آرام رشد نموده و به عالی‌ترین مقامات انسانی برسد که به یقین این همان بزرگترین شجاعت است. بدون درگیری با نفس نمی‌توان حرکت جدی به سمت ابدیت و مقام محمود (هدف خلقت) داشت. باید دائم نفس خود را محاسبه نمائید، تا در توانائی‌های قبلی و جدیدتان استحکام پیدا کنید. لذا کسی که خیال خود سازی ندارد، ممکن است امام زمان هم برایش به یک شهوت تبدیل شود.
2- یادگیری اصول اخلاقی و دشمن شناسی
حضرت می‌فرمایند : «لکل شی طریق و طریق الجنه علم» برای هر چیز راهی است و راه بهشت علم است. علم اخلاقیات و شیطان‌شناسی نیاز است، تا حمله ها ی شیطان انسان را مضطرب و غمگین نسازد. با نماز و روزه، ذکر، مناجات، مطالعه و بسیاری از اعمال عبادی دیگر خود را در باشگاه معنویات قوی کرده و به قدرت برسید تا بتوانید نیروی لازم را برای پیروزی در میدان مبارزه فطرت و طبیعت در خود ذخیره کنید. شک و تردید در عقایدتان را با مطالعه و تحقیق از بین ببرید. حتی پاسخ کفرآمیزترین سوالات را با کمک متخصصین علوم معنوی یافته و خود را درمان کنید. بعد از قدرت یافتن، به سراغ بقیه رفته و به آنها کمک کنید. این مصداق مقام محمود در دنیاست.
3- توبه‌های زودهنگام و مقاومت در مقابل حمله‌های شیطان
ممکن است مومن خطا کند، اما با توبه حقیقی زود جبران کرده و نشاطش را از دست نمی‌دهد. او هرگز اجازه نمی‌دهد شیطان با بزرگ جلوه دادن گناه، او را از آشتی با خدا و امام زمان «علیه‌السلام» که کانون عاطفه اند دور نماید. هنگامی که تصمیم جدی برای توبه گرفته اید، شیطان بیکار ننشسته و بارها از هر طرف به شما حمله خواهد کرد. اما نباید اجازه دهید شکست‌ها و گناهان‌تان را به رخ کشیده و امکان برگشتن را برایتان بعدی جلوه دهد. حتی کینه‌ها و کدورت‌ها نباید مسیر شما را در حرکت به سمت ابدیت مسدود کند. همانگونه که حضرت یوسف اجازه نداد خطای برادرانش در گذشته بر او تاثیر گذارد و با بخشیدن آنها، دست شیطان را از گذشته‌اش قطع کرد. یادمان باشد که کینه چونان دیوار بلند و محکمی مانع رسیدن ما به مقام محمود خواهد شد.
4- دوری از تنبلی و بی حوصلگی
پیامبر «صلی الله علیه و آله و سلم» فرمودند: بیشترین ناله اهل جهنم از امروز و فردا کردن است. کسانی که به وظایف خود واقفند اما به علت تنبلی در عمل به آنها مانند خواندن نماز اول وقت، پیوند با مساجد، قرائت قرآن و یادگیری مفاهیم آن، پرداخت خمس، رعایت حدود شرعی و...، از انجام وظایفشان سرباز زده و با توجیه‌های گوناکون در مقابل آن مقاومت می‌کنند، نمیدانند که هر لحظه خود را بیشتر از مقام شفاعت دور می‌نمایند. فراموش نکنیم که بدون مبارزه با تنبلی و بی‌حوصلگی هرگز نمی‌توان در میادین زیبا و هیجان انگیز خودسازی حضور پیدا کرد.
5- کسب معرفت
میزان قدرت و نشاط ما در رسیدن به مقام محمود به میزان معرفتمان بستگی دارد. با کسب معرفت بالاتر، دغدغه های انسان از سطح کمالات جمادی، نباتی، حیوانی، خیالی و وهمی فراتر رفته و در مسیر رسیدن به مقام محمود به حجم زیادی از آرامش و شادی دست می‌یابد. چرا که غصه ها و اضطراب ها محصول دغدغه‌های دنیوی بوده و در عین حال تلاش برای ترقی از نردبان مقامات انسانی هرچند دشواریهای فراوانی دارد، اما دستاوردی جز آرامش و نشاط نخواهد داشت. نکته مهم اینجاست که بدانیم؛ به نسبت بهره مندی از دنیا بیش از نیاز واقعی مان، از مقام محمود دور خواهیم شد.
6- معرفت و قرب به امام زمان «علیه‌السلام» به عنوان مظهر مقام محمود
حضرت اباصالح المهدی، حجت زنده پروردگار در زمین، و ریسمان محکمی برای اتصال ما به خداوند است. میزان قرب ما به مقام محمود، در نزدیکی به حضرت و وقف شدن مادی و معنوی در راه اهداف ایشان است. که در غیر اینصورت همه عزاداری‌ها، عبادت‌ها و فعالیت‌های علمی و معنوی ما بدون توجه به وجود ایشان به شهوتی مقدس تبدیل شده و مانع از ارتباط صحیح ما با حضرت و دریافت درونی فریاد هل من ناصر ینصرنی‌اش می‌گردد. در این مرحله ابتدا باید نسبت به امام زمان معرفت پیدا کرده و بدانیم بین ما وایشان چه رابطه‌ای برقرار است.
7- دعا برای ظهور حضرت مهدی و رسیدن به مقام محمود در پرتو ظهور ایشان
دعا برای ظهور باید حاکی از بزرگترین دغدغه انسان و همراه با تمنای قلبی و اخلاص عملی باشد. دعا توجه به رب العالمین است و هم اوست که می‌تواند زمینه نابودی ظالمین و تشکیل دولت عدل الهی را فراهم آورد. اهمیت دعای فرج به قدری است که هر که در ماه رمضان بعد از نماز دعای «اللهم ادخل علی اهل القبور السرور» را بخواند گناهانش آمرزیده می شود. البته این عبارت به این معناست که حرکت به سمت ظهور رشد روز افزون معنویت، فاصله گرفتن از گناهان و مورد مغفرت خاص خداوند واقع شدن را با خود به همراه خواهد داشت.
8- ایجاد وحدت و همدلی میان مردم
یادمان باشد برای زیستن در دولت کریمه امام زمان تنها دعا کافی نیست. باید آستینها را بالا زنیم، ابتدا او را بشناسم و بعد به دیگران بشناسانیمش. آشتی واقعی همه ما با او، حرکتی است به سوی مقام محمود. تلاش کنیم در این راه به کلام، قلم و تبلیغ مسلح شده و حس وفاداری به ایشان را در دیگران ایجاد کنیم. درست مانند روحانیت که در 15 سال تبعید، حس وفاداری به امام را در مردم تقویت کردند. دشمن با ساختن فیلم، نوشتن کتاب، تشکیل احزاب و فرقه‌ها دائما در حال مبارزه با امام زمان است. به همین علت ما نیز باید به تناسب توانمان مبارزه کرده و در این تشکل الهی مستقیم یا غیر مستقیم موثر باشیم. تمنای واقعی برای تلاش در مسیر ظهور به قدری پرارزش است که امیر المونین «علیه‌السلام» می‌فرمایند: اگر کسی آرزوی جنگیدن در رکاب ما را داشته باشد ولی نتوانسته باشد به آن مقام نائل شود، خداوند ثواب آن را به او عطا می کند. فراموش نکنیم که نکته مهم اخلاص است. باید در تعظیم شعائر الهی بکوشیم. اهل بیت را به همه جهان شناسانده و با ترجمه مقاله، خلاصه کتاب، برنامه نویسی، تبلیغ در خصائص دولت امام زمان، به مردم در مسیر آشتی با ایشان کمک کنیم. به این ترتیب است که در روز قیامت نه تنها شفاعت خواهیم شد، بلکه اجازه شفاعت کردن را نیز خواهیم یافت.
9- سرعت گرفتن در رسیدن به مقام محمود
قران از ما می‌خواهد که در حرکت به سوی مقام محمود جدی و پرتلاش بوده و به سوی مغفرت خدا و بهشتی که به اندازه تمام آسمان‌ها و زمین است سرعت بگیریم. باید مراقب باشیم که حرکت ما در این مسیر تند و بدون عقب‌گرد باشد. هر عقب گردی خسارت و حسرت بسیاری را در آخرت به دنبال خواهد داشت. یادمان باشد که تنها سرعت گرفتن کافی نیست، بلکه باید از کسانی که سرعت دارند، سبقت گرفت. در دعای کمیل می‌خوانیم؛ خدایا می خواهم در میدان سبقت گیرندگان به سوی تو از کسانی باشم که با سرعت حرکت می‌کنند. در روایات بسیار آمده است، کسی که دیروزش مثل امروزش باشد ملعون است. عبارت ملعون به معنای دور شدن می‌باشد. پس دو روز مساوی یعنی عقب ماندن در مسیر و به همان میزان دور شدن از هدف.
10- رها شدن از بند تعلقات دنیا و رفاقت با اهل بیت
ائمه معصومین، ما را -چه قدرتمند چه ضعیف- به سوی مقام محمود خوانده‌اند تا در کنار ایشان شفاعت کنیم. چرا که آنها به مقام واقعی ما آگاه بوده و شأن بالاتری برای ما قائلند. نگاه آنها به ما از دریچه نگاه خداوند و از منظر کمالات انسانی است. بنابراین عشقشان به ما نیز بسیار بالاتر و ارزشمندتر از تمامی محبت‌هاست. پس هیچ هدف و عشقی بالاتر از آن نیست که بخواهیم در کنار ائمه «علیه السلام» باشیم. حس معیت با پیامبر وآل، به انسان قدرت زیادی می‌بخشد، به‌گونه‌ای که مانند آنها می توانیم مشکلات را به آسانی تحمل کرده و از حجم کثیری از خواهش‌های نفسمان بگذریم. می‌دانیم که منشاء همه غصه‌ها و اضطراب‌ها، از امور دنیاست. فاصله گرفتن از تجملات و تعلقات دنیا بر سرعت ما را در این رفاقت می‌افزایند. همانگونه که در دعای ندبه شرط می کنیم که در دنیا با آنها باشیم؛ «ان شرطت علیهم الزهد فی هذه الدنیا الدنیه».
11- نیرو گرفتن در حرکت به سوی مقام محمود
روز قیامت، موعد دیدار ما و ائمه «علیه السلام» است. شاید وقتی چشمهایمان به چهره ملکوتی شان روشن شود، از اینکه شبیه‌شان نیستیم، و در دنیا دور از آنها زندگی کرده‌ایم، رنج برده و شرمسار گردیم. در آن زمان است که آرزو خواهیم کرد، کاش حضرت از ما راضی بود و می توانستیم در دنیا لبخند شادی بر دلش بنشانیم. بنابراین تا دیر نشده باید به فکر افتاده و بر نخوت و بی‌حوصلگی مان غلبه کنیم. آرزوی در کنار پیامبر و آل او بودن و مورد تایید نگاه مهربانشان قرار گرفتن به انسان نیرو و انگیزه می‌دهد. باید به این یقین رسید که هدف ما از زندگی، قرار گرفتن در مسیر انبیاء، صدیقین و شهداست. با چنین یقینی عمرمان را تلف نکرده و هر لحظه با نیرو و انگیزه ای بالا برای مقام های مافوق بهشت، تلاش خواهیم نمود.
12- تحمل سختیها در راه مقام گرفتن نزد خدا و تشبه به اهل بیت«علیه السلام»
برای حرکت در راه خدا، قطعا با موانع و سختی‌هایی رو به رو خواهید شد. اما یادتان باشد که خداوند خریدار جان و مال مومنین است. آیا برای جهاد مالی وجانی آماده هستید. آیا می‌توانید به خاطر عشق به خدا و پیامبر «صلی الله علیه و آله و سلم» از هوس‌هایتان بگذرید؟... مقام گرفتن نزد خدا به میزان شباهت و سنخیت ما با او، و به میزان همیاری با خدا و اهل بیت بستگی دارد. آیا صدای هل من ناصر ینصرنی امام زمان «علیه‌السلام» را که از صدای امام حسین «علیه‌السلام» هم رساتر است شنیده‌اید؟ تاکنون چند بار لبیک گفته‌اید؟ یا از مال و وقتتان برای او سرمایه گذاری کرده‌اید؟ باید یاد بگیریم که مانند اصحاب عاشورا در مقابل اقلیت بایستیم و فریاد بزنیم. برای امام زمانمان با افتخار کار کنیم و از هیچ مانعی نهراسیم. سختیها را تحمل کرده و یقین بداریم که نصرت خداوند با مومنین خواهد بود.