توبه
«و توبه سه درجه دارد:
اول: توبه عام و آن این است که از مخالفت اوامر حق برگردد بر موافقت و امتثال،و آن سه رکن دارد:
1. بزرگ دانستن گناه
2. خود را در توبه متهم نموده و معتقد باشد که شرایط آن را بجا نیاورده.
3. این است که خلق را در گناه معذور داشته و خود را معذور ندارد.
دوم: توبه خاص است و آن این است که اولا خود را از اشتهار و جاه طلبی باز دارد، و توبه او برای ریا و خودنمایی نباشد. دوم این است که اصلا از لحاظ صفا و حضور از گناه غفلت ورزد، زیرا توجه او به کلی به سوی خداست و اشتغال بحق او را از اعراض مانع گردیده است...
سوم: توبه خاص الخاص این است که از همه ما سوا بسوی خدا متوجه شده و حتی خود و بازگشت خود را نبیند و این در مقام فناست.»
مقامات عارفان، ص 208